Η οικογένεια αποτελεί ένα ζωντανό σύστημα, μέσα στο οποίο οι συμπεριφορές ενός
μέλους (συν) καθορίζονται από τις συμπεριφορές των άλλων μελών και συγχρόνως την
καθορίζουν. Έτσι λοιπόν μια προσπάθεια αναζήτησης μιας γραμμικής αιτιότητας, υπό την
έννοια αιτία-αποτελέσματος καθίσταται αδύνατη και δίνει τη θέση της σε μια κυκλική
αιτιότητα.

Η οικογενειακή θεραπεία δίνει το χώρο για την ανάπτυξη ενός πλαισίου επικοινωνίας στο
οποίο όλα τα μέλη της οικογένειας θα ακουστούν και θα αισθανθούν την ασφάλεια να
εκφράσουν ανάγκες, ανησυχίες και προσδοκίες για το μέλλον.

Με μια συστημική ματιά ένα άτομο που εκδηλώνει συμπτώματα μέσα στην οικογένεια, δε
θεωρείται «ασθενής» αλλά αποτελεί έναν συμμετέχοντα σε ένα παιχνίδι σχέσεων, μέσα
στο οποίο όλοι οι συμμετέχοντες βιώνουν πόνο. Για αυτό τον λόγο, η οικογενειακή
θεραπεία εστιάζει στην δημιουργία «διαταράξεων» που θα επιτρέψουν τη δημιουργία
νέων σχημάτων επικοινωνίας στα μέλη της οικογένειας με στόχο να προκύψει μια νέα
μορφή οργάνωσης του συστήματος που θα διευκολύνει την εξέλιξη.