Τι είναι η συστημική προσέγγιση
Η συστημική προσέγγιση αποτελεί έναν τρόπο ψυχοθεραπείας. Στη ψυχοθεραπεία συναντούμε ένα πλήθος διαφορετικών προσεγγίσεων, κάθε μια από τις οποίες βασίζεται σε διαφορετικές θεωρίες και ως εκ τούτου σύμφωνα με την προσέγγιση που ακολουθούν οι θεραπευτές αναπτύσσουν διαφορετικές θεραπευτικές στάσεις και τρόπους θέασης και αντιμετώπισης των προβλημάτων.
Στη συστημική προσέγγιση ο άνθρωπος δεν αντιμετωπίζεται ως μονάδα, αλλά ως σύστημα. Δηλαδή, ως μέρος ενός συνόλου διαφόρων μερών που συνδέονται μεταξύ τους (νους, συναισθήματα, γνώσεις, βιώματα κλπ.). Με τη σειρά του, ο άνθρωπος, ως σύστημα, ανήκει σε ευρύτερα συστήματα τα οποία αποτελούνται και από άλλα άτομα και σε κάθε σύστημα αναλαμβάνει και ένα ρόλο. Έτσι, μπορεί να ανήκει στο σύστημα της οικογένειας με το ρόλο του γονέα, στο σύστημα της πατρικής του οικογένειας με το ρόλο του παιδιού ή και της αδερφής/του αδερφού, στο σύστημα της εργασίας του με το ρόλο του εργαζομένου/υπαλλήλου/διευθυντή, στο σύστημα του σχολείου με το ρόλο του μαθητή/καθηγητή κλπ. Έτσι λοιπόν, κάθε άτομο μπορεί να συμμετέχει σε πολλά συστήματα αναλαμβάνοντας πολλούς και διαφορετικούς ρόλους στο κάθε σύστημα.
Όσον αφορά στα προβλήματα και στις δυσκολίες που έχουν να διαχειριστούν οι άνθρωποι, αυτά δεν τοποθετούνται στο άτομο αλλά στις σχέσεις και στις αλληλεπιδράσεις του ατόμου με τους άλλους στα διάφορα συστήματα στα οποία συμμετέχει. Έτσι, στη συστημική
θεραπεία δεν μιλούμε για χαρακτηριστικά ατόμων, αλλά για επικοινωνίες και συμπεριφορές. Η βαρύτητα δίνεται στα λεγόμενα μοτίβα επικοινωνίας, δηλαδή στους παγιωμένους τρόπους με τους οποίους έχουν συνηθίσει να επικοινωνούν οι άνθρωποι με τους σημαντικούς άλλους στη ζωή τους και κάποιες φορές μπορεί να είναι επιβαρυντικοί.
Στόχος της συστημικής θεραπείας είναι να προκληθεί μια «διατάραξη» που θα βοηθήσει την αλλαγή των σχημάτων και των φαύλων κύκλων που δεν διευκολύνουν τη ζωή του ατόμου. Αντιμετωπίζοντας τον πελάτη ως ειδικό για τη ζωή του και με σεβασμό στις ανάγκες και στα αιτήματά του, ο θεραπευτής, ως ειδικός (όχι για τη ζωή του πελάτη αλλά ειδικός στον διάλογο), δια μέσου των ερωτήσεων προσπαθεί να δώσει χώρο στο άνοιγμα νέων επιλογών και στην συν κατασκευή, μαζί με τον πελάτη, νέων νοημάτων για την πραγματικότητα, νέων αφηγήσεων της ιστορίας, εστιάζοντας στα αποθέματα και στις δυνατότητες.