
Η «διατάραξη» στη συστημική ψυχοθεραπεία
Στη συστημική θεραπεία βλέπουμε τη θεραπεία ως διατάραξη, ως μια ευκαιρία να διακοπούν οι φαύλοι κύκλοι από καταστάσεις που δυσκολεύουν τη ζωή μας, από μοτίβα σχέσεων και αλληλεπιδράσεων που μας περιορίζουν, στρέφοντας το φακό σε νέες δυνατότητες και επιλογές. Η συστημική θεραπεία ως διατάραξη μπορεί να γίνει κατανοητή από το παρακάτω απόσπασμα:
«Ας πάρουμε ως παράδειγμα μια κοινωνία μυρμηγκιών, στην οποία ισχύει ο κανόνας ότι, όταν ένα μυρμήγκι συναντά στο δρόμο του κάποιο άλλο, καθώς αναζητά τροφή, κολλάει πίσω του και το ακολουθεί. Με αυτό τον τρόπο τα μυρμήγκια βρίσκουν για πολλή ώρα τα σημεία από όπου τρέφονται. Εμφανίζεται πρόβλημα όταν το κεφάλι του πρώτου μυρμηγκιού μιας μακριάς αλυσίδας μυρμηγκιών συναντήσει την ουρά του τελευταίου μυρμηγκιού της ίδιας αλυσίδας. Τότε κλείνει ο κύκλος, τα μυρμήγκια περπατούν διαρκώς σε αυτόν τον κύκλο και στο τέλος πεθαίνουν της πείνας, γιατί τελικά γυρνούν γύρω-γύρω και δε βρίσκουν τροφή. Η συστημική θεραπεία αυτής της κοινωνίας μυρμηγκιών, με την έννοια μια διατάραξης, θα σήμαινε να βάλουμε σε κάποιο σημείο ανάμεσα σε δυο μυρμήγκια ένα ξύλο, το οποίο θα διέκοπτε την αλυσίδα. Έτσι το σχήμα θα ετίθετο εκτός ισχύος, θα «διαταρασσόταν», και το πρώτο μυρμήγκι θα αναγκαζόταν να βρει κάποιο νέο δρόμο.
Έτσι θα τερματιζόταν η θεραπεία. Η διατάραξη μπορεί να είναι μια πολύ οικονομική θεραπεία: κανένα μυρμήγκι δεν πρέπει να ωριμάσει, κανένα δε χρειάζεται να μάθει κάτι, σε κανένα δεν εφαρμόζεται φαρμακευτική αγωγή ή ιδιαίτερη φροντίδα. Αρκεί η διακοπή του σχήματος»
Από το βιβλίο: Schlippe, A. V., and Schweitzer, J. (2008). Εγχειρίδιο της Συστημικής Θεραπείας
και Συμβουλευτικής. Θεσσαλονίκη: University Studio Press.